Dumating ka at pinawi mo ang sakit na dulot ng aking nakaraan, pinaramdam mo sa akin na may halaga pa ang isang ako sa ating daigdig, hindi ka nagpadala sa emosyon na aking nadarama, at sa halip ipanakita mo kung gaano kasarap mabuhay.
Nahulog ang loob ko sayo at hindi ka naman nag atubiling saluhin ang nararamdaman ko, naging isa kang malaking bahagi ng aking pagkatao, naging inspirasyon ko sa maraming bagay at hangang sa itinuring kong buhay ko.
Na ngakong hangang huli may matatawag na “TAYO”, nangako na proprotektahan ka hangang makakaya at mamahalin ng lubusan hangang sa huling buntong hininga.
Minsan ng nangarap na maisakay ka sa bisikleta ng hinaharap, na ikaw ang kasama kong haharap sa diyos at mangangakong hangang sa huli tayong dalawa, susuutan ng singsing na tanda ng habang buhay na pagmamahalan, magkakaroon ng pamilya na ikaw ang kasama, tatayong nanay sa ating mga anak at sa pag tanda magkasama at magkahawak ang mga kamay hanga sa huling sandali ng ating buhay.
Ngunit lahat ng magagandang bagay ay may katapusan, umiwas ka at pinaramdam ulit ang sakit ng kahapon, hangang tuluyang nilisan ang mundong pinulan ng ating pagmamahalan..
Iniwan mo ako ng nag iisa, pinuno ng lungkot at luha ang dating mundong kay saya, hindi alam kung paano bubuuin ang mga nasirang mga pangarap. Hindi alam ang lugar na tinatahak. Tuluyan ng nawalan ng pag-asang mabuhay sa daigdig. Ngunit patuloy paring lumalaban para sa huwad na pagmamahal.
Sinubukang maghanap ng ikaw sa katauhan ng iba. Subalit akoy bigo. Magkahawak nga ang aming mga kamay, ngunit ikaw parin ang nasa aking isipan, magkasamang nga kaming maglakad sa lugar na pupuntahan. Ngunit ikaw parin ang hiniihilig na aking makasama. Alam kong mali kaya itinigil ko dahil labag sa aking kalooban na iparamdam ang sakit na ipinaramdam mo nung mga oras na akoy iyong iniwan.
Pinilit kong ibalik ang dating pagmamahalan. Ngunit akoy bigo, ngayoy mayroon ka na ng bagong nakakasama. Masakit man sa kalooban ngunit tinangap ko ng buong buo. Kahit ikaw parin ang sinisigaw ng damdamin, isunuko ko na ang pakikipaglaban sa pag ibig na ako na lang ang nakadarama.
Ngayoy akoy nahihirapan sa twing ikay aking nakikita. Sa twing maririnig ko ang tinig mo, pakiramdam koy bumabalik ulit ang awit sa aking puso, Masaya ko sa twing ikay aking nasisilayan. Anong galak ang dala dala sa aking puso twing ikay aking nakakasama. Ngunit kailangan ko ng tangapin na wala na talagang pag-asang maging tayo. Kailangan ko ng tangapin na hindi ko na maibabalik ang nakaraan. at hindi ko na makakayang buuin ang mga piraso ng mga pangarap nung mga panahoy ikay kasama pa..
Ngayon akoy nakikipaglaban sa aking sarili. Pilit iniiwas ang mga mata sa twing ikay makikita, pilit na ibinabaling ang atensyon sa ibang tao.
Alam kong masaya kana sa piling ng iyong mahal, kaya hindi na kita gagambalalain.
Kahit na gusto paring kitang protektahan at ipaglaban na kahit na sinong tao.
Mahal pa kita gusto ko itoy iyong malaman. Pero kailangan ko ng lumayo para sa ikabubuti ng inyong pagsasama. Alam ko sa sarili ko na hangang ngayon ikaw parin pinapagarap ko,hangang ngayon ikaw parin ang nasa puso ko, hangang ngayon ikaw parin ang gusto kong makasama. Hangang ngayon ikaw parin ang imahe sa mga awit na aking pinakikingan. Hangang ngayon ikaw parin ang nasa panaginip at pilit na paring itinatanging mahal parin kita hangang sa mga oras na ito. Kailangan ko ng lisanin ang tinuturi kong mundo na ikaw ang kasama ko. Pero huwag kang mag alala hindi maglalaho ang taong naging ako nung ikaw pa ang kasama ko.
Tao lang rin ako napapagod rin..
Maraming salamat sa lahat ng bagay na ginawa mo para sa akin. Salamat mga panahon na nilaan mo para lang makasama ako. Salamat at ipinaramdam mong may halaga pa ang ako sa mundong ito..
Salamat dahil sa isang beses sa buhay ko. minahal ako ng taong gaya mo :]
[alam mo na kung sinu ka hindi ko na siguro kailangan pang sabihin]
NinjangHubad: ang baduy talaga ng pagmamahal oh! oh!
No comments:
Post a Comment